Het boek is eeuwenlang het toonaangevende medium geweest om kennis vast te leggen en over te dragen. Het boek kon kennis objectiveren, dat wil zeggen: losmaken van de persoon die de kennis ontwikkelt, opschrijft en visualiseert. In de geschiedenis van de wetenschap komt het vaker voor dat boeken met elkaar in discussie gaan dan de wetenschappers zelf. Boeken konden tevens hun auteurs en hun publicatiedatum overleven en op den duur maakte hun verspreiding het steeds moeilijker voor te schrijven wie toegang kon zoeken tot welke kennis.

De digitale communicatie van en over kennis heeft het tegenwoordig vrijwel van de papieren communicatie overgenomen. Toch is het boek niet verdwenen, maar heeft andere functies gekregen. Kunstenaars hebben het boek opnieuw ontdekt en zijn mogelijkheden vanuit vaak onverwachte perspectieven en in heel diverse richtingen geëxploreerd. Het boek staat sinds het eind van de jaren 50 als autonoom artistiek medium op de kaart en heeft zowel de klassieke grafische technieken als nieuwe media in zich opgenomen en context gegeven.

Centraal in deze tentoonstelling staan ontwikkelingen die het boek, tussen wetenschap en kunst, tussen objectieve kennis en subjectief statement heeft ondergaan en nog steeds ondergaat. Waren kunstenaars en hun werk vroeger vaak (verzwegen) inspiratie voor filosofen en cultuurwetenschappers, tegenwoordig eisen zij met hun kunstenaarsboeken een eigen plek op als autonome cultuurmakers. Wetenschappers die de wereld, die zoveel groter is dan hun vakgebied, bij hun onderzoek willen betrekken, kijken steeds vaker naar wat kunstenaars met boeken doen en volgen hen daarin. Het boek tussen wetenschap en kunst is een fascinerend gebied, vol van speelse schermutselingen en spannende proefnemingen.